رباخواري در حقيقت ، مخالفت با حكم خداوند است كه حرمت آن صريحاً در آيه ي 130 آل عمران   

 تشريع شده است :  يَااَيُّهَا الَّذينَ ءَامَنُوا لاتَأكُلُوا الرِّبا . . .  از طرف ديگر رباخواري ، مخالفت با رسول   

 خداست چون آن جناب حكم خدا را تبليغ مي كردند . پس رباخـوار در واقع به مخالفت با خـدا و   

 فـرستاده ي او بـر خاسته است . اين معني جنگيدن رباخوار با خـدا و رسول خـدا مي باشد  . امّا 

 جنگيدن خدا و رسول اكرم با رباخوار معنايش اين است كه رسول خدا به امر او، رباخوار يا هر كس   

 از مسلمانان كه حكمي از احكام را نمي پـذيرد او را مجبور به تسليم كنـد اگر تسليم شد كه هيچ

 وگرنه مسلمانان را مأمور كند تا با او جنگ كنند تا تسليم خدا شود .

 كلمه ي « ربا » در لغت بـه معني سود پـول ، بهره ، احسان ، بخشش و افـزوني است .  «  المنجد » «  ربا  » به معناي نُموِّ ( رشد كـردن ) مـال و زيـاد شـدن آن است .  «  الميزان جلد 16 ص 277 »  رباخواري عبارت است از كـاهش يافتن بنيه ي مالي يك عدّه و ضميمه شدن امـوال آنان به امـوال رباخوار .  

    اگر انسان چيزي براي مدّتي به ديگري بدهد و در عوض ، همان را با مقداري زيادتر بگيرد اين  عمل بر خلاف فطرت آدمي است. چون فطرت كـه پايـه و اساس زنـدگاني اجتماعي بشر را تشكيل  مي دهد حكم مي كنـد كه آن چـه را كه آدمي دارد و از آن بي نياز است با آن چه كه ديگران دارند و او به آن نيازمند است معاوضه كند(آن مقدار كه از مال خود مي دهد به همان مقدار از مال ديگران گرفته جاي خالي را پر كند نه بيشتر بگيرد و نه كمتر . ) اگر آدمي مالي بدهد و عيناً همان را بگيرد با چيزي زائد ( از دو جهت غلط است اوّل اين كه  مبادله اي صورت نگـرفته ديگر اين كه زيـادي گـرفته ) و اين ، حكم فطرت و اساس اجتماع را تباه  مي سازد براي اين كه از طرف رباخوار ، منجر به اختلاس و ربودن اموال بدهكاران مي شود و از طرف بدهكاران ، منتهي به تهي دستي و جمع شدن اموالشان در دست رباخوار مي گردد .  « تفسير الميزان جلد 2  ص 630 »   هدف از گرفتن يا دادن ربا  اين است كه به مال خـود يا ديگران اضافه كنيم در حـالي كهخداونـد در آيه ي 39 سوره ي روم مي فرمايند    : وَ مَا ءَاتَيتُم مِن رِباً لِيَربُوَا فِي اَموَالِ النَّاسِ فَلا يَربُوا عِندَاللهِ وَ ما ءَاتَيتُم مِن زَكاﺓٍ تُريدُونَ وَجـهَ اللهِ فَاُولئِكَ هُمُ المُضعِفُونَ  :  و آن چـه [ بـه قصـد ] ربـا مي دهيد  تا در اموال مردم سود و افزايش بردارد نزد خدا فزوني نمي يابد ولي آن چه از زكات داديد  

در حالي كه خشنودي خدا را خواستاريد –  پس آنان همان فزوني يافتگانند .